پدیده شناسی ایمان
1- طبق معارف قرآنی و اسلامی، ایمان یک مقام روحی و قلبی در بشر است بنابر این تشخیص ایمان از بیرون فقط کار عارفان واصل و اهل باطن است و با مجموعه ای از شواهد بیرونی نمی توان کفر و ایمان دیگران را تشخیص داد و این از ارکان اعتقادی و اجتماعی در اسلام است و لذا شدیداً توصیه شده است که یک مسلمان بایستی مسلمانی و ایمان دیگران را به صرف ادعایشان قبول کند و یا لااقل انکار نکند و این انکار از معصیت های بزرگ در اسلام محسوب شده است. این بدان معناست که یک مسلمان حق ندارد در باره وضعیت و مقام قلبی دیگران قضاوت کند زیرا ایمان امری مربوط به رابطه فرد با خداست و این قضاوت از آن خداوند است. فی المثل کسی مثل ابوسفیان تماماً از سر ناچاری و مکرش اسلام آورد و ادعای ایمان کرد و این امر بر همگان و بر شخص پیامبر مبرهن بود ولی پیامبر اسلام به احدی اجازه نداد که او را پس از ادعای ایمانس، کافر بخواند. این حقیقت بدین معناست که آدمی حق ندارد که در باره ایمان دیگران به قضاوت بنشیند. و این بدان معنا نیست که بایستی به هر کسی که دعوی ایمان می کند بعنوان مومن اعتمادی مومنانه کرد الا با آزمون.
از کتاب پدیده شناسی عرفانی ص 144
دانلود رایگان کتاب های صوتی و متنی استاد علی اکبر خانجانی در سایت :khanjany.com و nooreomid.net
نشانی تلگرام: khodshenasi4@
نشانی آپارات : aparat.com/bihamta95
درباره این سایت